مقایسه کارایی دو روش کنترل مگس میوه مدیترانه ای (wiedeman (diptera:tephritidae ceratitis capitata روی انار در شیراز

مگس میوه مدیترانه­ ای از آفات قرنطینه­ ای است که در سال 1386 از استان فارس گزارش شد. انار یکی از میزبان­ های این حشره در استان می­ باشد. طی سال­ های 1389-1390 دریک باغ انار در شیراز دو روش مختلف کنترل این مگس شامل تله­ گذاری و طعمه­ پاشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در روش تله­ گذاری، سه ماده جلب کننده (تیمار) شامل تری مدلور، بیولور، فیمی لور و شاهد به­ طور جداگانه در تله تفری ترپ در سه تکرار و از دو طریق محاسبه میانگین میوه ­های آلوده (به­ همراه شاهد) و تعداد مگس­ های میوه مدیترانه­ ای به دام افتاده در تله ­ها مطالعه شدند. در روش طعمه ­پاشی دو نوع پروتیین هیدرولیزات شامل بایوسبو یا اسمل فول به ­صورت پاشش به عرض یک متر بر روی سمت جنوبی درخت و به­ صورت پاشش روی تنه درخت، به همراه تیمار شاهد، در سه تکرار و همراه با سم مالاتیون با غلظت دو در هزار (هر دو هفته یک­بار) مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد، بین مواد جلب کننده بیولور و تری مدلور اختلاف معنی­ داری وجود ندارد و در هر دو مورد میانگین آلودگی میوه­ ها نسبت به فیمی لور و شاهد، کمتر بود. در روش دوم نیز تله بیولور بیشترین شکار مگس میوه مدیترانه­ ای را به خود اختصاص داد. در روش طعمه­ پاشی بین مواد جلب کننده اختلاف معنی­ داری وجود نداشت اما در ارتباط با محل طعمه­ پاشی اختلاف معنی­ داری مشاهده شد. در تیمارهایی که نواری به عرض یک متر بر روی درخت طعمه­ پاشی شدند، میانگین آلودگی میوه­ ها کمتر بود.